فاکتور های زمینه ای فردی و محیطی
جزء آخر ICF فاکتور های فردی و محیطی که تجربه افراد از زندگی روزمره شان را تحت تاثیر قرار می دهد را توصیف می کند. این فاکتورهای زمینه ای به توضیح اینکه چرا افراد با یک اختلال مشابه تجارب متفاوتی را می توانند داشته باشند. کمک می کند.
مثلا چرا بعضی افراد دارای لکنت توسط مشکلات گفتاریشان محدود نمی شوند. در حالی که سایرین محدود می شوند. و اینکه چرا تجربه شخصی فردی با لکنت می تواند به طور زیادی از یک موقعیت تا موقعیت دیگر متفاوت باشد.
فاکتور های فردی
فاکتورهای فردی ، شامل واکنش های عاطفی، رفتاری و شناختی است. که به طور خاصی به هم مربوط هستند. و به میزان زیادی در تجربه گوینده از محدودیت در فعالیت یا مشارکت قرار گرفته اند. به این صورت که اگر گوینده ای به طور منفی به لکنت خود واکنش نشان دهد احتمالا بیشتر از موقعیت های گفتاری و درگیر شدن با سایر رفتارهایی که توانایی او را در فعالیت های روزانه و مشارکت در زندگی شکل می دهد اجتناب می کند.
واکنش های عاطفی : احساسات، هیجانات، نگرش ها
واکنش های رفتاری : عملی که فرد در واکنش به لکنت انجام می دهد. ( اجتناب، تنش، تقلا )
واکنش شناختی : فرایندهای فکری، قضاوت در مورد خود ( خود ارزشیابی )
فاکتور های محیطی
فاکتورهای محیطی شامل سیستم های حمایتی گوینده ( شامل اعضای خانواده و درمانگران ) ، واکنش های دیگران ( شامل تجارب منفی مثل قلدری و مسخره شدن توسط همسالان ) و تاثیر موقعیت های گفتاری مختلف می باشد. که می تواند تسهیل گر ویا مانع باشد.
واکنش های محیطی توانایی گوینده را در کسب اهداف درمانی اش در زندگی تحت تاثیر قرار می دهد.
به این علت که تجربه گوینده از لکنت به میزان زیادی توسط این واکنش های فردی و محیطی تعیین می شود بسیار ضروری است. که در یک رویکرد جامع درمانی مورد توجه قرار گیرند.
منطق درمان
چارچوب ICF برای توصیف لکنت مفید است. به این علت که اجزای کلیدی تجربه گوینده از اختلال را ترسیم کرده. و معنای عبارت ” لکنت بیشتر از فقط لکنت کردن است ” را در بر می گیرد. بنابراین ICF دلیلی برای هر یک از اجزای گوناگونی که باید در یک برنامه درمانی کامل برای کودکان دارای لکنت باشد تهیه می کند.
برای ” درمان همه ی اختلال ” درمانگران می توانند از ICF پیروی کنند. تا مطمئن شوند که همه جنبه های مرتبط با اختلال مورد توجه قرار گرفته است.
اهداف درمانی
یکی از مهمترین مراحلی که یک درمانگر می تواند موفقیت درمان را افزایش دهد. بیان اهداف درمانی به شیوه ای است. که به روشنی توضیح داده شود. و توسط دیگران درک شود. و از طریق تحقیق قابل ارزیابی باشد.
هم برای اطمینان از کارایی درمانی و هم برای سهولت پیگیری توسط سایر درمانگران. به طور مثال درمانگران می توانند اهداف را در هر یک از اجزا اصلی ICF به این صورت بنویسند.
هدف نهایی : کاهش تاثیر منفی لکنت
توسط درمان همه ابعاد اختلال به کودک / نوجوان کمک می کنیم تا تاثیر منفی لکنت غلبه کند .
اهداف پایه و میان مدت:
کاهش آسیب:
اهدافی که هدفشان کاهش نقص در عملکرد بدن است شامل :
- بهبود روانی گفتار
- بهبود مدیریت رفتارهای لکنت
کاهش واکنش منفی فرد:
اهدافی که به دنبال کاهش واکنش های منفی عاطفی، شناختی و رفتاری فرد به لکنت هستند. شامل :
- کاهش تنش و تقلا
- کاهش اجتناب
- بهبود نگرش های ارتباطی
کاهش واکنش منفی دیگران
اهدافی که به دنبال کاهش واکنش هاش منفی دیگران به لکنت و افزایش همراهی آنها در روند درمان هستند.
- توانمند شدن کودک/نوجوان در آموزش های لازم در مورد لکنت و درمان به دیگران
- همراه سازی محیط با کودک/ نوجوان دارای لکنت
کاهش محدودیت در فعالیت ها و مشارکت های اجتماعی:
اهدافی که به دنبال کاهش محدودیت فعالیت و مشارکت می باشند. شامل تضمین اینکه کودک/نوجوان می تواند در کلیه فعالیت های روزانه لازم برای کسب موفقیت در تلاش های تحصیلی و اجتماعی مشارکت کند.
- بهبود توانمندی های ارتباطی در موقعیت های مختلف
- بهبود کیفیت زندگی
اهدافی که در طرح درمانی یک کودک / نوجوان است. با توجه به نیازهای خاص او تغییر خواهد کرد. برای بعضی از کودکان / نوجوانان اهداف در هریک از بخش ICF نوشته خواهد شد. برای دیگران یا برای همان فرد در نقاط مختلف درمانی اهداف ممکن است تنها در یک یا دو بخش نوشته شود.
روی هم رفته این اهداف یک رویکرد درمانی جامع را فراهم می کنند. که هم با طرح آموزشی فردی IEP و هم با طرح تمرینی ASHE مطابقت دارد.
لینک های مرتبط با ” فاکتورهای زمینه ای فردی و محیطی لکنت زبان “:
با ما در ارتباط باشید از طریق :