لکنت کاذب

لکنت داوطلبانه / لکنت کاذب :

 

لکنت کاذب می تواند شامل یک نوع ناروایی راحت مثلا تکرار آسان ” م م مثل این ” ، کشیده گویی مختصر ” ممثل این ” و دیگر تغییراتی که به کودک کمک می کند که لحظه لکنت را آسان تر و با تنس کمتر ادامه دهد می شود.

بسیاری از افراد دارای لکنت دریافته اند که وارد کردن لکنت آسان در گفتارشان به آنها برای کاهش یا به حداقل رساندن تنسی که ممکن است منجر به لکنت شدید تر و با تنس بیشتر شود کمک می کند.

وقتی لکنت کاذب به این صورت استفاده شود می تواند به عنوان ابزاری برای کمک به مراجع برای کاهش ترس او از لکنت در یک موقعیت خاص به کار رود.

 

کودکان می توانند تشخیص دهند

وقتی آنها روی هدفی که تحت کنترل خودشان است لکنت می کنند این عمل به آنها در کاهش ترس از لحظه لکنت کمک می کند. ما می توانیم از طرح ها و نقاشی ها برای افزایش درک کودکان برای اینکه چه موقع و چگونه از این راهکارها استفاده کنند کمک کنیم.

بازنمود های بینایی، منطق روش های لکنت ارادی را عینی تر جلوه می دهد.

گاهی اوقات وقتی لکنت ارادی برای مراجعان توضیح داده می شود آنها فکر می کنند که ما از سیاره دیگری آمده ایم!.

اگر ما می خواهیم آنها از این شیوه یا هر راهکاری که ترس آنها را از لکنت کاهش می دهد بهره ببرند بایستی مطمئن شویم که آنها منطق استفاده از این شیوه را متوجه شده اند.

تشریح کردن منطق استفاده از لکنت ارادی برای والدین نیز به منظور پذیرش تجربیات مثبتی که این شیوه می تواند برای کودکانشان در رابطه با اهداف مربوط به لکنت داشته باشد کمک کننده است.

 

توجه داشته باشیم در ابتدای لکنت ارادی بایستی در محیط درمانی ساکت و راحتی انجام شود. و وقتی که مراجعان برای اولین بار از لکنت کردن ارادی استفاده می کنند حمایت و تشویق کافی را دریافت نمایند.

 

 استفاده از لکنت کردن ارادی و تعدیل کردن تنس در گفتار برای کودکان آسان نیست.

برای دستیابی به این اهداف باید به کودک کمک کرد . در این راستا درمانگر باید نسبت به لکنت کردن حساسیت زدایی شود. و همراه با مراجع وارد موقعیت های روزمره و تمرینی گردد.

درمانگرانی که علاقه مند به کارگیری لکنت کاذب هستند . نسبت به درمانگرانی که این راهکار را به کار نمی برند دارای برتری قابل توجهی هستند. به علاوه افزایش اعتماد بین درمانگر و مراجع با این کار می تواند باعث بهبود نگرش کودک و کمک به او در جهت مدیریت کردن تنس شود.

 

جمع بندی

کودکان می توانند یاد بگیرند چگونه لکنتشان را تغییر داده و اصلاح کنند. ابطال ، رهایی ، آماده سازی و لکنت ارادی می تواند تنس و حساسیت همراه با لکنت را به حداقل رسانده . و باعث بهبود نگرش جهت برقراری ارتباط شود. همچنین باعث به حداقل رساندن روش های جبرانی و اجتنابی می شوند. و در جهت ارتقای روانی گفتار کمک می کنند.

اگرچه کودک با استفاده از روش های درمانی اصلاح لکنت روانیش افزایش می یابد. اما هنوز روانش به طور مستقیم مورد هدف قرار داده نشده است. و برای دستیابی به روانی بالاتر گفتار نیاز به استفاده از شیوه های دیگری است.

 

لینک های مرتبط با ” لکنت کاذب ” :

انواع روش های درمانی لکنت زبان

ابزار اصلاح لکنت : ابطال

ابزار اصلاح لکنت : رهایی

ابزار اصلاح لکنت : آماده سازی

با ما در ارتباط باشید در :

Instagram

Telegram

ابزار اصلاح لکنت:آماده سازی

ابزار اصلاح لکنت

سال های متمادی ، درمانگران و افراد دارای لکنت به روش های اصلاح لکنت ون رایپر متکی بودند.

 

ابزار های اصلاح لکنت

ابطال ( حذف ، کنسل کردن ، اصلاح بعد از وقفه )

رهایی ( خروج آسان ، اصلاح حین وقفه )

آماده سازی ( ورود آسان ، اصلاح قبل از وقفه )

 

این راهکارهای اصلاح لکنت برای کمک به کاهش تنس سا تقلای افراد دارای لکنت هنگام صحبت کردن ، طراحی شده اند. در واقع این روش ها نه تنها به افراد کمک می کنند . که راحت تر صحبت کنند. بلکه به آنها کمک می کنند تا مهارت مانیتورینگ و نظارت بر خود را بهبود بخشیده . و به توانایی خود در مدیریت لکنت پی ببرند.

و از همه مهمتر راهکارهایی هستند که به افراد دارای لکنت در زندگی کمک می کنند. تا بعد از اتمام درمان به صورت دراز مدت بتوانند با موقعیت های جدید روبرو شوند.

 

آماده سازی یا ورود آسان

سومین شیوه ون رایپر شامل مجموعه ای از شیوه های اصلاح لکنت است . که برای آماده یازی قبل از کلمه ای که ممکن است روی آن لکنت واقع شود استفاده می شود. به دلیل اینکه این نام برای مراجعان به خصوص کم سن و سال گیج کننده است می توان آن را ” ورود آسان ” نامید.

اهداف شیوه ورود آسان / آماده سازی

اهداف این روش عبارت اند از :

پیشگیری از تنس بدنی :

آماده سازی شامل پیشگیری از وقوع تنس در مکانیسم گفتار در زمانی که فرد احساس می کند دچار لکنت می شود.

حفظ احساس کنترل

آماده سازی به فرد در حفظ احساس کنترل در جلوگیری از وقوع لکنت کمک می کند. تا اینکه صبر کند لکنت آغاز شود ( رهایی ) . یا پایان یابد ( ابطال ) . در اصل ، آماده سازی شبیه شروع آسان است.

 

برخلاف شروع آسان که در ابتدای یک عبارت استفاده می شود. آماده سازی / ورود آسان در ابتدای یک کلمه وقتی که مراجع احساس می کند یا فکر می کند احتمال دارد لکنت اتفاق بیفتد، استفاده می شود.

هردو شیوه در ظاهر ویژگی های مشابه دارند. در واقع تفاوت آنها در چگونگی احساس کردن و زمان استفاده کردن از آنها است. وقتی که فردی از آماده سازی برای تغییر لکنت استفاده می کند. تنس را قبل از اینکه فکر کند ممکن است لکنت اتفاق بیفتد کاهش می دهد. بنابراین در اینجا احساسی که وجود دارد حفظ حس کنترل در زمان شکل گیری تنس است . اما وقتی او از شروع آسان استفاده می کند . به عبارت دیگر برای افزایش روانی از طریق کنترل شکل گیری تنس در اولین مکان تلاش می کند.

نکته اساسی این است که مراجعان بفهمند شیوه ها را چه زمانی و چگونه به کار گیرند. یکی از نوجوانان به این شیوه حمله بازدارنده می گفت. زیرا این شیوه فرصتی برای به دست آوردن کنترل روی لحظه لکنت قبل از اینکه لکنت از کنترل خارج شود می باشد.

 

فرایند اجرای شیوه ورود آسان / آماده سازی :

دو گام در استفاده از آماده سازی وجود دارد.

• کودک بدون استفاده از هرچ کدام از شیوه های تغییر لکنت شروع به صحبت کردن می کند. تا اینکه او فکر یا احساس کند که در حال ورود به کلمه ای است که ممکن است در آن لکنت را تجربه نماید.
• وقتی او احساس کرد که وقوع یک لکنت نزدیک است به جای اینکه با سفت کردن عضلاتش کلمه را بگوید آن کلمه را با تنس بدنی کاهش یافته آغاز می کند . او می تواند کلمه را به صورت آهسته و روان تولید کند. یا می تواند از یک لکنت آسانتر استفاده نماید.

این شیوه به او برای پیشگیری از وقوع تنس و افزایش روانی قبل از اینکه لحظه لکنت به طور قطعی اتفاق بیفتد کمک می کند. آماده سازی در واقع یک راهکار پیشرفته تر مدیریت کردن است . البته این روش برای هر کسی مفید نیست .

این راهکار بیشتر برای افرادی مفید است که می توانند وقوع لحظات لکنت را پیش بینی کنند. و واقعا می توانند گفتارشان را قبل از وقوع لکنت مدیریت کنند. تا اینکه ادامه دهند. و امیدوار باشند که دیگر لکنت اتفاق نخواهد افتاد.

در صورتی که کودک روی محل و چگونگی وقوع لکنت کنترل داشته باشد احتمال اینکه از یک لحظه لکنت پیش بینی شده اجتناب کند کمتر است. همچنین استفاده موفقیت امیز از آماده سازی به کودک اجازه می دهد که با گفتاری با تنش و تقلا کمتر ادامه بدهد.

در نهایت آماده سازی می تواند همراه با دیگر شیوه های لکنت ( رهایی و ابطال ) استفاده شود تا به این صورت سه فرصت برای تغییر تنس موجود در عضلات گفتاریش در اختیار کودک قرار گیرد. که شامل قبل ، حین و بعد از تجربه لکنت می شود.

یادگیری شیوه های تغییر لکنت نیاز به تمرین دارد. اما می تواند به کودک برای دستیابی به حس کنترل روی گفتار و بهبود توانایی اش در برقراری ارتباط آسان تر حتی هنگامی که لکنت می کند کمک نماید.

لینک های مرتبط با ” ابزار اصلاح لکنت : آماده سازی “

انواع روش های درمانی لکنت زبان

ابزار اصلاح لکنت : ابطال

ابزار اصلاح لکنت : رهایی

اصلاح لکنت

با ما همراه باشید :

Instagram

Telegram

تغییر لکنت

تغییر لکنت

زمانی که کودکان لکنت می کنند می توانند به شیوه های متفاوتی این کار را انجام دهند. آنها می توانند میزان زیادی تنش فیزیکی را نشان دهند. یا می توانند با تنش کمتری لکنت کنند. هرچه تنش بیشتری در حین لکنت نشان می دهند وقفه های بیشتری را در ارتباط تجربه می کنند.

لکنت ” آسان تر ” ارتباط را کمتر تحت تاثیر قرار می دهد.

بنابراین علاوه بر اینکه درمانگران به کودکان کمک می کنند که یاد بگیرند راحت تر صحبت کنند. می توانند به آنها کمک کنند تا با راحت تر لکنت کردن ارتباطشان را بهبود بخشند.

تغییر تنش فیزیکی می تواند دشوار باشد.

حتی اگر کودکان از اینکه در حین لکنت به صورت فیزیکی تنش دارند آگاه باشند ، به خصوص  در حین کشیده گویی یا قفل ها . ممکن است متوجه نشوند که چگونه تنش بوجود می آید. مثلا کدامیک از عضلات درگیر هستند. و چگونه آنها می توانند تنش را حین صحبت کردن کاهش دهند.

والدین و درمانگران ممکن است به آنها گفته باشند که عضلاتشان را ” آرام ” سازند. اما ممکن است کودکان علیرغم فهم این موضوع در عمل نتوانند این کار را انجام دهند.

بعضی از کودکان عضلات فک را منقبض می کنند. در حالیکه سایرین عضلات حنجره را منقبض می کنند. و عده ای عضلات تنفسی شان را منقبض می کنند. آنها ممکن است سایر رفتارهایی نظیر حرکات چشم ، جمع کردن لب ها و سایر حرکات تنش فیزیکی را بروز دهند.

مسلما هرچه بفهمند که چگونه این عضلات را منقبض می کنند. بیشتر قادر به تغییر تنش خواهند بود.

 

یک راه برای یادگیری اینکه چگونه لکنت می کنند ” شناسایی ” لحظه لکنت و توضیح آنچه با دهان ، گلو یا مکانیزم تنفسی وقتی لکنت می کنند ، انجام می دهند است.

برای کمک به آنها برای انجام این کار، کودکان می توانند خودشان را در حین لکنت کردن با استفاده از آینه یا ضبط ویدیویی ببینید. یا می توانند لکنتشان را با استفاده از ” لکنت کاذب ” تقلید کنند.

بعد از یادگیری در مورد ” ماشین گفتار ” ، کودکان می توانند بحث کنند که چگونه بخش های ماشین گفتار در حین گفتار روان با یکدیگر کار می کنند. و چگونه در حین گفتار دارای لکنت در تقابل با یکدیگر منقبض می شوند.

 

اصلاح لحظه های لکنت

 

” من باید به او کمک کنم که لکنتش را تغییر دهد. چه طور این کار را انجام دهم ؟ “

 

وقتی کودکان لکنت می کنند معمولا در عضلات مورد استفاده برای تولید گفتار ( شامل عضلات تنفس ، آوااسزی و تولید ) تنس بدنی احساس می کنند. هرچه قدر بیشتر برای گفتار تقلا می کنند این تنس بیشتر می شود. وقتی لکنت شروع می شود ، کودکان ممکن است متوجه شوند. که رهایی از لکنتی که در آن هستند سخت و سخت تر می شود. و احتمال اینکه بیشتر اتفاق بیفتد افزایش می یابد.

هنگامی که کودکان مدیریت این تنس فیزیکی را می آموزند می توانند شروع به تجربه یک کاهش کلی در میزان سفتی احساس شده رد مکانیزم تولید گفتار کنند. و در نتیجه به کاهش میزان لکنت کمک خواهد کرد.

از دیرباز ابزارهای کاهش تنس بدنی در طول لکنت راهکارهای “اصلاح لکنت” نامیده می شدند. در مقابل راهکارهای اصلاح لکنت ، راهکارهایی هستند که “اصلاح گفتار” نامیده می شوند. که به صورت مستقیم برای بهبود روانی گفتار مورد استفاده قرار می گیرند.

در درمان جامع از ترکیب روشهای اصلاح گفتار و اصلاح لکنت برای کمک به بهبودی لکنت کودکان در برقراری ارتباط استفاده می شود.

آموزش دادن راهکارهایی برای تغییر لکنت به کودکان مانند ایجاد یک تور ایمنی برای کمک به آنها در مواردی است که راهکارهای روانی آنها شکست می خورد. یا آنها خود را در موقعیتی می یابند که استفاده از راهکارهای روانی سخت تر است. یا اینکه با لکنتشان راحت هستند. و از راهکارهای روانتر صحبت کردن استفاده نمی کنند.

 

لینک های مرتبط با ” تغییر لکنت ” :

کارآگاه گفتار شویم !

ماندن در لحظه لکنت

کاهش آسیب لکنت

درمان لکنت زبان بزرگسال

با ما در ارتباط باشید در :

Instagram

Telegram

کاهش آسیب لکنت

کاهش آسیب لکنت

 

کاهش آسیب لکنت شامل کمک به کودک در یادگیری این است که روانتر صحبت کند. همانطور که قبلا ذکر شد بیشتر روشهایی که برای رسیدن به این هدف طراحی شده اند. شامل تغییراتی در زمانبندی و تنش تولید گفتار می باشند. علاوه بر این ، کاهش آسیب ، شامل کمک به کودک در تغییر رفتارهای لکنتش است. تا جایی که در برقراری ارتباط کمتر مخرب باشند.

به یاد داشته باشیم قبل از اینکه راهکارهای بهبود روانی را ارائه دهیم باید از اینکه کودک به ابزار هایی برای تغییر لحظات لکنت مجهز است مطمئن شویم.

چرا که بدون چنین ابزار هایی ، اگر کودک با ناروانی های موقعیتی که به واسطه پیش بینی و ترس از لکنت به وجود می آید راحت نباشد. در معرض خطر بازگشت قرار خواهد گرفت.

 

اجزای اصلی درمان جامع لکنت

 

همانطور که گفته شد در درمان جامع با توجه به چارچوب ICF اجزای کلیدی رویکرد درمانی ارائه می شوند.

اگرچه هر یک از اجزا ( ساختار و عملکرد بدن ، واکنش های فردی و محیطی ، فعالیت و مشارکت ) به ترتیب توضیح داده می شوند. ولی درمان به صورت پشت سر هم و زنجیروار صورت نمی گیرد. به عبارت دیگر درمان در ابتدا آسیب به دنبال آن واکنش های فردی و سپس واکنش های محیطی و غیره را مورد توجه قرار نمی دهد.

در عوض اجزای درمانی با یکدیگر همپوشانی و تعامل دارند. برای مثال فعالیت های کاهش تنش ، هم آسیب و هم واکنش های فردی منفی را مورد توجه قرار می دهند. و بعضی از اجزا مکررا در زمان های مختلف در طول درمان مورد توجه قرار می گیرند. همچنین هر کودک درمان را بر پایه نیاز های ویژه خود دریافت می کند.

لازم به ذکر است که اگر چه همه اجزای ICF برای هر کودک در نظر گرفته می شوند. ولی لزوما همه اجزا به یک نسبت در درمان مورد توجه قرار نمی گیرند.

برای مثال کودکی که واکنش های منفی کمی را نسبت به لکنت تجربه می کند. ممکن است زمان کمتری بر روی جزء واکنش ها به اختلال صرف شود.

 

لینک های مرتبط با : کاهش آسیب لکنت

ارزیابی در درمان جامع لکنت

اصول درمان جامع لکنت

بهترین متخصص کودکان در گرگان

ماندن در لحظه لکنت

ماهیت لکنت

با ما در ارتباط باشید در :

Instagram

Telegram

شماره تماس :

989909501428+

تکامل گفتاری

دکتر حنیف امانیان

گفتاردرمانی در گرگان

کاردرمانی  روانشناسی  09909501428

09901417763

 

https://yashacenter.ir

 

https://www.instagram.com/yasha_rehabilitation_center

 

https://t.me/gorgan_yasha

عمل برداشتن حنجره

برداشتن حنجره ( لارنجکتومی )

یکی از نخستین عمل کردهای حنجره ی انسان ، جلوگیری از ورود مواد خارجی به داخل مجرای تنفسی است . حنجره دارای سه دریچه است : تارهای صوتی واقعی ، تارهای صوتی کاذب ، و چین های آری اپیگلوت . عملکرد هر یک از این دریچه ها این است. که با بستن مجرای تنفسی از ورود مایعات ، مواد غذایی ، بزاق ، مخاط ، و هر نوع اجسام خارجی که ممکن است. از طریق حنجره به داخل مجرای تنفسی رانده شوند ، جلوگیری کند .

هرگاه حنجره بر اثر بیماری ( مثل سرطان پیشرفته ) یا ضربه به خطر بیفتد .و نتواند نقش دریچه ای خود را به نحو صحیح ایفا کند . بیمار باید برای برداشتن کامل حنجره ( لارنجکتومی ) اقدام کند . با برداشتن کامل حنجره ، تنفس ، بلع ، و گفتار تغییر می کنند . برای تداوم عملکرد دستگاه تنفس ، سوراخی در نای ایجاد می کنند ( تراکئوستومی ) .تا بیماری که حنجره اش برداشته شده بتواند دم و بازدم را به طور کامل انجام دهد .

به لحاظ تاریخی ، گفتار با مری  ( صداسازی با مری برای صحبت کردن ). یکی از روشهای برقراری ارتباط در افراد بدون حنجره بوده است . در این روش ، هوا را به داخل دهان می کشند .و سپس به بخش بالایی مری می فرستند .و پس از به ارتعاش درآوردن بخش بالایی مری ، بلافاصله به بیرون می رانند . برخی از افرادی که حنجره ی آنها برداشته شده است .حنجره ی مصنوعی را به صحبت کردن با مری ترجیح میدهند . حنجره ی مصنوعی الکترولارنکس  نیز معروف است . با گذاشتن این دستگاه روی بخش خارجی حلق یا اندامهای گویایی ، یا با قرار دادن یک لوله یا گذاشتن پروتز الکترولارنکس در داخل دهان ، در موقع صحبت کردن ، صدای لازم برای صحبت کردن فراهم می شود . روش جدید ایجاد سوراخ در نای و مری ، و استفاده از دریچه ی موسوم پروتز صداساز را بلوم و سینگر در سال ۱۹۷۹ ارائه کردند . این پروتز امکان می دهد ، بدون هرگونه آموزش ویژه ای . هوای شش ها از نای به داخل مری انتقال پیدا کند .و تولید « صدا » از مری تسهیل شود .

به استثنای بیماران دچار آسیب شدید حنجره ، که برای زنده ماندن آنها باید حنجره شان را برداشت .در بیشتر موارد ، فقط پس از مشاوره با جراح ، آسیب شناس گفتار و زبان ، و گاهی اوقات با خود بیمار ، حنجره ی آنان را برمی دارند .

نکته ای که در اینجا به طور مختصر به آن اشاره می کنیم . نخستین عمل پیوند موفقیت آمیز حنجره ، نای ، حلق ، و غدهی تیروئید و پاراتیروئید است .که در سال ۱۹۹۸ در درمانگاه کلولند انجام گرفته است . بیست سال پیش ، حنجرهی بیماری بر اثر تصادف با یک موتور سیکلت به شدت آسیب دید .. او ، پیش از عمل پیوند ، دستگاهی را روی بخش خارجی حلق خـود قـرار می داد .تا بتواند صحبت کند ( الکترولارنکس کوپرراند ) . دکتر داگلاس هیکس که آسیب شناس گفتار و زبان است ، این بیمار را از موقع عمل جراحی ، در سال ۱۹۹۸ ، تحت نظر گرفت . و ۴۰ ماه او را پیگیری کرد ، پس از این مدت گزارش داد . این بیمار صدایی دارد که از نظر آهنگ و دامنه ی زیر و بمی ، به صدای انسان شباهت دارد .و کیفیت صدای او برای شنونده استثنایی است .و بلع او نیز طبیعی است .

دریافتیم که وقتی عمل پیوند از نوع ترمیمی باشد .بدون آسیب رساندن به بلع ، می توان حلق فشرده را گشاد و حس را دوباره بازسازی کرد . این نتایج امیدوارکننده اند ، و از امکان پذیر بودن عمل پیوند حنجره حکایت می کنند . به نظر ما ، کاندیداهای بالقوه برای عمل پیوند عبارت اند از : بیماران مبتلا به آسیب دیدگی حنجره ، بیماران مبتلا به کوندرومای خوش خیم ، که به برداشتن حنجره نیاز دارند .و بیمارانی که پنج سال پس از برداشتن حنجره ، به علت سرطان ، بیمار نشده باشند.

لینک های مرتبط با ” عمل برداشتن حنجره ”

بد عملکردی حنجره

اختلال بلع در فاز کامی حلقی

لیسپ Lisp چیست؟ و انواع آن کدام است؟

اختلالات صدا و صوت

(dysphagia) اختلال بلع

با ما همراه باشید در :

Instagram

Telegram

یادگیری نحوه کارکردن ماشین گفتار

یادگیری نحوه کار کردن ماشین گفتار ( عملکرد ساختار گفتار )

 

فعالیت های زیر به کودک در مورد چگونگی کار کردن این بخش های مختلف کمک می کند. لازم به ذکر است که این فعالیت به ما کمک می کند که مفاهیم پیچیده را مناسب و با زبانی که حتی برای کودکان خردسال هم قابل درک باشد توضیح دهیم.

 

فعالیت های درمانی

 

این فعالیت ها به دانش آموزان برای یادگیری راه هایی که اجزای مختلف بدن با همدیگر برای تولید گفتار کار می کنند. کمک می کند.

• به کودک کمک کنیم مه نحوه تولید صدا را مشاهده کند. برای این کار یک کاغذ را از وسط تا کنید و از گوشه آن در کاغذ فوت کنید تا نحوه کار تارهای صوتی را متوجه شود. لرزش سریع و برخورد برگ های کاغذ با یکدیگر صدایی تولید می کند. که از بسیاری جهات شبیه صدایی است که توسط تارهای صوتی تولید می شود.
• حرکت حنجره را با یک کش نشان دهید . که در آن کش که نماد تارهای صوتی است. به نشانه ی تولید صدای زیر و بم کشیده و رها شوند. و در این حین شما نیز صدای زیر و بم تولید کنید. البته صدایی که توسط کش تولید می شود دقیقا مشابه صدایی که توسط تارهای صوتی تولید می شود نیست .

تارهای صوتی با برخورد به یکدیگر تولید یک سری از پالس های هوا ( پوپ ) می کنند. کش به عنوان یک وسیله تشدید گر فرکانس مانند گیتار نوسان می کند. با این حال سرعت میزان لرزش یا نوسان هردو تحت تاثیر سفتی قرار دارد . بنابراین مدل کش می تواند برای نشان دادن چگونگی تغییر فرکانس در تارهای صوتی به کار رود.

• از کودک بخواهیم که لبها ، دندان ، سخت کام و نرم کام و زبان را به عنوان ساختارهای کلیدی که به منظور تولید صداهای گفتار به سمت یکدیگر حرکت می کنند شناسایی کند.

کودک می تواند با تولید صداهای مختلف و ترکیب حرکات مختلف نحوه ی تولید گفتار را تجربه کرده و درک کند.

• برای کودک توضیح دهیم که همه این بخش های بدن چگونه در طول برقراری ارتباط با یکدیگر کار می کنند.

برای مثال ممکن است این گونه به کودک بگویید که . ” مغز به تمام بخش های ماشین گفتار می گوید که چه کار کنند. ابتدا هوا وارد ششها می شود . وقتی ما هوا را به بیرون هل می دهیم باعث می شود که تارهای صوتی بلرزد. ”

صداهای تولید شده در تارهای صوتی به سمت بالا یعنی دهان حرکت می کند. در داخل دهان ، ما زبان و لبها را در جهات مختلف برای تولید صداهای مختلف حرکت می دهیم. البته واژه های خاصی با توجه به ترجیح و سزح کودک می تواند استفاده شود. بعضی از کودکان از واژه های  “حنجره”  و  “تارهای صوتی”  بیشتر لذت می برند . و بعضی دیگر از واژه ی  ” جعبه صوتی ” .

 

بازی با گفتار

 

کودکان می توانند درکشان را از فرایند گفتار با بازی کردن با آنن یا صحبت کردن با شیوه های مختلف افزایش دهند. مانند استفاده از صدای زیر یا بم. آهسته تر یا تندتر صحبت کردن ، کشیدن صداهای گفتار ، افزایش یا کاهش مکث ها ، استفاده از یک صدای بامزه و غیره .

همه این تغییرات گفتاری به آنها برای آماده شدن برای مراحل بعدی یعنی معرفی راهکارهای طراحی شده برای افزایش روانی یا تغییر تنس بدنی در طول لحظات لکنت کمک می کند.

قابل ذکر است که فعالیت های بازی با گفتار مستقیما روی افزایش روانی تمرکز نمی کنند. همچنین آنها شبیه تمرینات دهانی حرکتی که برای قدرتمند کردن عضلات یا افزایش هماهنگی طراحی می شوند نیستند.

آنها تنها فرصت هایی را برای کودک به منظور راحت تر شدن با صحبت کردن در مورد گفتار و صحبت کردن به شیوه ای جدید و متفاوت فراهم می کنند. همه این مهارت ها برای مد نظر قرار دادن انواع خاصی از تغییرات گفتار در درمان نیاز خواهند بود. البته مزیت دیگر بازی با گفتار حساسیت زدایی است .

 

فعالیت درمانی

 

برای کمک به دانش آموزان برای رشد انعطاف پذیری در نحوه ی فکر کردن به گفتار از او دعوت کنید تا لیستی از راههای مختلف صحبت کردن را تهیه کند. او را تشویق کنید که هر زمان مدل جدیدی از گفتار که مردم به کار بیرند را کشف کرد به این لیست اضافه کند.

 

لینک های مرتبط با ” یادگیری نحوه کار کردن ماشین گفتار ” :

درمان لکنت زبان بزرگسال

بهداشت صوتی

تمرینات درکی پیشنهادی برای والدین

پایه اول موفقیت در درمان لکنت

با ما در ارتباط باشید :

Instagram

Telegram

شیردهی نوزاد نارس

شیر دهی نوزادان نارس و کودکان رسیده

تغذیه با شیر مادر به دلایل زیادی برتر از تغذیه با شیرخشک است و توصیه میشود . برخی مزایا شامل ویژگی های مختص به شیر مادر ، افزایش مقاومت ، حفاظت ایمونولوژیکی و حفاظت در مقابل آلرژیها میباشد . سایر عوامل مهم شامل تعامل نزدیک مادر و نوزاد در جهت پستان است .و جهت نیمه ایستاده نوزاد در طول تغذیه با شیر مادر که اجازه نمی دهد. شیر به گوش میانی وارد شود ، هستند . به علاوه اینکه مکیدن از طریق پستان میزان هوای ورودی در طول مکیدن را به حد اقل می رساند . گرچه عوامل مهم فقط به این موارد محدود نمی شود.شیر دهی وتغذیه از طریق دهان یا با دستگاه می تواند نه تنها برای زمانی که مادران دارای مشکل هستند ، بلکه وقتی کودکان نمی توانند پستان را بگیرند و برای تثبیت هماهنگی ، مورد استفاده قرار گیرد .

تغذیه با شیر مادر در اولین سال تولد با مواردی نظیر تغذیه بیشتر کودکان نوپا و استفاده از انواع غذاها ۱۸ ماهگی مرتبط میباشد . یک فرضیه وجود دارد و آن این است که کودکانی که از شیر مادر تغذیه می کنند .به مدت طولانی تر و بیشتری در معرض بو و طعم شیر مادر هستند .و این موضوع ورود به مرحلهی استفاده بافت غذایی جامد را در مقایسه با نوزادانی که شیر را با شیشه می خورند ، تسهیل می کند . بنابراین ، افرادی شیر مادر می خورند آسانتر غذای جامد را می پذیرند .

سوالات مربوط به امکان پذیری تغذیه با شیر مادر بارها پرسیده می شوند . بررسی ها نشان داده است که نوزادان با وزن کم هنگام تولد ، می توانند با استفاده از تغذیه با شیر مادر بهتر از نوزادانی که با شیشه تغذیه می کنند ، وزن اضافه کنند . در حالیکه مادر شیر خود را بطور منظم می دوشد و نگهداری می کند ، شیر مادر می تواند با لوله ی غذایی به کودکان نارس داده شود . تحریک حرکات غیر تغذیه ای دهان همانطور که در بالا توضیح داده شد می تواند انجام شود. و بعلاوه می توان به کودک به وسیله ی مکیدن غیر تغذیه ای با پستان تقریبا خالی از شیر و پس از دوشیدن کمک کرد .

مکیدن پستان بدون شیر برای جلوگیری از سردرگمی با توجه به محرکهای مختلف مانند پستانک یا انگشت ، مطلوب است.تغذیه شیر مادر با فنجان یک گزینه برای تغذیه کودکان نارس است . در زمانی که مادر برای تغذیه از پستان برای کودک برنامه ریزی می کند. هرچند بصورت مداوم حضور او برای هر بار تغذیه در NICU تقریبا غیر ممکن است . یک لیوان تا حدی کج میشود که شیر فقط با لب کودک تماس پیدا کند . سپس کودک شیر را می لیسد تا به زبانش برسد و آن را بلع نماید . وقتی نوزاد آماده تغذیه دهانی میباشد .تغذیه با شیر مادر را می توان انجام داد . همانند سایر تغذیه ها با سر پستانک ، شرایط فک و گونه ها باید توسط تغذیه دهنده برای کودک در حالت خم شده فراهم شود .

نوزادانی که دارای مکیدن ضعیف هستند. ولی ریسک بالایی برای مشکلات تنفسی ندارند می توانند پستان را مکیده و همزمان از کمک اضافی به عنوان استفاده از سیستم مکمل بهره ببرند . با مکیدن پستان توسط نوزاد ، مقدار کنترل شده ای از مایع از طریق لوله ای که در کنار نوک پستان قرارداده می شود .و در حالی که با فرایند مراقبتی کودک دخالتی ندارد ، وارد می شود . با تغذیه بیشتر و مستقیم شیرتوسط نوزاد ، آن لوله را می توان برداشت . به طور خلاصه میتوان گفت که بهتر است تغذیه با شیر مادردر ۳۰ دقیقه انجام شود . نوزاد باید مقدار کافی را دریافت کند .و فواصل مطلوب تغذیه تا ۵ ساعت میباشد . روند رشد باید بصورت مناسب اتفاق افتاده در فواصل معین توسط متخصص کنترل شود . تیم تغذیه می تواند در صورت بروز مشکلات کمک کرده .توصیه های لازم را در بروز تغییرات بیان نماید .

لینک های مرتبط با ” شیر دهی به نوزاد نارس ” :

برخی از مشکلات کودکان شکاف کام

انواع روش های درمانی لکنت زبان

لکنت و تغذیه

اختلال بلع کودک ـ تمرین های مکیدن و بلعیدن

ارزیابی بالینی تغذیه

با ما در ارتباط باشید در :

Instagram

Telegram

 

آپراکسی

آپراکسی

آپراکسی عبارت است از اختلال و آشفتگی در برنامه ریزی ارادی و هدف دار حرکات. طبیعی بودن حرکات خودکار و غیرارادی بیمار گواه آن است .که دستگاه حرکتی فرد در قسمتهای پایین تر از سطح برنامه ریزی حرکتی خودآگاه ، سالم و بدون نقص است .

آپراکسی گفتار ؛ اختلالی است در برنامه ریزی هدف دار و ارادی گفتار که حاصل آسیب دیدن بخش خلفی تحتانی سومین شکنج ناحیه پیشانی در نیمکره چپ مغز می باشد . در مورد این نوع از آپراکسی ، هدف اولیه مدیریت و درمان ، افزایش کارآمدی ، کفایت و طبیعی بودن ارتباط است. تا فرد دارای آپراکسی بتواند به نحو مؤثرتری ارتباط برقرار کند.

آپراکسی دهان اختلالی است که در آن بیمار در انجام حرکات غیرگفتاری هدف دار و ارادی اندامهای ناحیه دهان ناتوان است.

علائم افراد مبتلا به آپراکسی گفتار:

علائم و ویژگی ها فرایند گفتار به طور عمده در محدوده تولید گفتار آسیب دیده است .و نوای گفتار نیز ممکن است غیر طبیعی باشد . خطاهای گفتاری در این افراد ناشی از نوعی اختلال در ارسال پیام از فشر حرکتی عضلات گفتاری است . اختلالات نوای گفتار ممکن است به عنوان رفتارهای جبرانی رخ دهد. مثل توقف ، شروع دوباره ، دشواری در شروع گفتار ، افرایش پیچیدگی واژه یا عبارت منجر به تولید ضعیف تر گفتار می شود .

تولید نادرست هم در همخوانها و هم در واکه ها رخ می دهد . خطاهای تولید در خوشه های همخوان بیشتر از همخوانهای انفرادی و تولید درست واکه ها کمتر از همخوان ها است . صداهایی که در وضعیت آغازین قرار گرفته اند بیشتر از صداهایی مختل می شوند که در وضعیت وسط و انتهایی قرار گرفته اند . همچنین تکرار و تناوب خطاها در صداهای خاص به تکرار و تناوب وقوع آن صداها در گفتار بستگی دارد و بیشترین خطای تولید جانشینی و حذف است . هر چه بر طول و ویژگی واژه ، عبارت و جمله افزوده شود ، نقلا و تلاش و خطاهای تولیدی بیشتر می شود. و تولید گفتار ، بی ثبات و متغیر است .

فعالیتهای خودبه خودی به کاهش بسیار زیاد خطاها کمک می کند . رفتارهای تقلا و تلاش در بسیاری از بیماران مبتلا به آیراکسی دیده می شود . از طرفی تقلیدکردن با تکرار گفتار در آپراکسی دشوار بوده و خطاهای جابجا کردن هجاها شایع است . علاوه بر این کاهش هجا و جابجا کردن هجا در عبارت ها و یا واژه هایی که از نظر حرکتی پیچیده می باشند ، دیده می شود .

در فرد مبتلا به آیراکسی توانایی زبان درکی برتر از زبان بیانی است . افراد مبتلا به آپراکسی از عملکرد نادرست اندام های تولید خودشان آگاه هستند . در واقع آپراکسی می تواند به صورت یک اختلال منفرد یا همراه با سایر اختلالات ارتباطی باشد .مثلاً آپراکسی دهان ممکن است همراه با آپراکسی گفتار باشد ، شدت اختلال از بیماری به بیمار دیگر متفاوت است.ممکن است برخی بیماران در گفتن واکه به صورت ارادی اختلال داشته باشند .و برخی زمانی که سعی دارند عبارت های پیچیده را خطاهای تولیدی بیشتر در واج های سایشی ـ مرکب ، سایشی و گروه های همخوان و اشکالات تولید بیشتر در هنگام خواندن متن و به هنگام کوشش در تقلید رخ می دهد .

چنانچه به بیمار اجازه دهیم بعد از تحریک بیش از یک پاسخ ارائه دهد .در دفعاته دوم و سوم آوا را صحیح تر از بار اول تولید می کند . سرعت تولید تک هجاها ممکن است در حد طبیعی باشد. اما در تکرار بافت های چند هجایی مشکل بیمار بیشتر خواهد بود . اختلالات مربوط به نوای گفتار در این افراد عبارت اند از: وصلهای نابجا ، تکیه برابر ، آهنگ غیر طبیعی ، کشش واجها ا گوناگون اداکردن واج ها شود .خطاهای تولید بیشتر در واج هایی رخ می دهند که دارای مختصه جایگاهی پسین هستند نه پیشین .

تحریک بصری به بیمار کمک می کند .تا آواها ، تولید شوند و بافت های معنادار نسبت به بافت های بی معنا صحیح تر تولید میشوند.. از جمله ویژگی های شایع ، نوای مختل در گفتار افراد مبتلا به آ\راکسی گفتار است . سرعت کنده کشش اصوات ، وقفه های طولانی ، تکیه های طولانی ، کاهش در تغییرات بلندی ، کاهش در تغییرات زیرویمی نیز از سایر ویژگی ها می باشند .

آپراکسی _ از سیر تا پیاز

آپراکسی و درمان

پاراگرافیا (نابجانویسی)

تعریف عقب ماندگی ذهنی

ما ما در ارتباط باشید در :

Instagram

Telegram

فاکتور های زمینه ای فردی و محیطی لکنت

فاکتور های زمینه ای فردی و محیطی

 

جزء آخر ICF فاکتور های فردی و محیطی که تجربه افراد از زندگی روزمره شان را تحت تاثیر قرار می دهد را توصیف می کند. این فاکتورهای زمینه ای به توضیح اینکه چرا افراد با یک اختلال مشابه تجارب متفاوتی را می توانند داشته باشند. کمک می کند.

مثلا چرا بعضی افراد دارای لکنت توسط مشکلات گفتاریشان محدود نمی شوند. در حالی که سایرین محدود می شوند. و اینکه چرا تجربه شخصی فردی با لکنت می تواند به طور زیادی از یک موقعیت تا موقعیت دیگر متفاوت باشد.

 

فاکتور های فردی

 

فاکتورهای فردی ، شامل واکنش های عاطفی، رفتاری و شناختی است. که به طور خاصی به هم مربوط هستند. و به میزان زیادی در تجربه گوینده از محدودیت در فعالیت یا مشارکت قرار گرفته اند. به این صورت که اگر گوینده ای به طور منفی به لکنت خود واکنش نشان دهد احتمالا بیشتر از موقعیت های گفتاری و درگیر شدن با سایر رفتارهایی که توانایی او را در فعالیت های روزانه و مشارکت در زندگی شکل می دهد اجتناب می کند.

واکنش های عاطفی : احساسات، هیجانات، نگرش ها

واکنش های رفتاری : عملی که فرد در واکنش به لکنت انجام می دهد. ( اجتناب، تنش، تقلا )

واکنش شناختی : فرایندهای فکری، قضاوت در مورد خود ( خود ارزشیابی )

 

فاکتور های محیطی

 

فاکتورهای محیطی شامل سیستم های حمایتی گوینده ( شامل اعضای خانواده و درمانگران ) ، واکنش های دیگران ( شامل تجارب منفی مثل قلدری و مسخره شدن توسط همسالان ) و تاثیر موقعیت های گفتاری مختلف می باشد. که می تواند تسهیل گر ویا مانع باشد.

واکنش های محیطی توانایی گوینده را در کسب اهداف درمانی اش در زندگی تحت تاثیر قرار می دهد.

به این علت که تجربه گوینده از لکنت به میزان زیادی توسط این واکنش های فردی و محیطی تعیین می شود بسیار ضروری است. که در یک رویکرد جامع درمانی مورد توجه قرار گیرند.

 

منطق درمان

 

چارچوب ICF برای توصیف لکنت مفید است. به این علت که اجزای کلیدی تجربه گوینده از اختلال را ترسیم کرده. و معنای عبارت ” لکنت بیشتر از فقط لکنت کردن است ” را در بر می گیرد. بنابراین ICF دلیلی برای هر یک از اجزای گوناگونی که باید در یک برنامه درمانی کامل برای کودکان دارای لکنت باشد تهیه می کند.

برای ” درمان همه ی اختلال ” درمانگران می توانند از ICF پیروی کنند. تا مطمئن شوند که همه جنبه های مرتبط با اختلال مورد توجه قرار گرفته است.

 

اهداف درمانی

 

یکی از مهمترین مراحلی که یک درمانگر می تواند موفقیت درمان را افزایش دهد. بیان اهداف درمانی به شیوه ای است. که به روشنی توضیح داده شود. و توسط دیگران درک شود. و از طریق تحقیق قابل ارزیابی باشد.

هم برای اطمینان از کارایی درمانی و هم برای سهولت پیگیری توسط سایر درمانگران. به طور مثال درمانگران می توانند اهداف را در هر یک از اجزا اصلی ICF به این صورت بنویسند.

 

هدف نهایی : کاهش تاثیر منفی لکنت

 

توسط درمان همه ابعاد اختلال به کودک / نوجوان کمک می کنیم تا تاثیر منفی لکنت غلبه کند .

 

اهداف پایه و میان مدت:

 

کاهش آسیب:

اهدافی که هدفشان کاهش نقص در عملکرد بدن است شامل :

• بهبود روانی گفتار
• بهبود مدیریت رفتارهای لکنت

 

کاهش واکنش منفی فرد:

اهدافی که به دنبال کاهش واکنش های منفی عاطفی، شناختی و رفتاری فرد به لکنت هستند. شامل :

• کاهش تنش و تقلا
• کاهش اجتناب
• بهبود نگرش های ارتباطی

 

کاهش واکنش منفی دیگران

اهدافی که به دنبال کاهش واکنش هاش منفی دیگران به لکنت و افزایش همراهی آنها در روند درمان هستند.

• توانمند شدن کودک/نوجوان در آموزش های لازم در مورد لکنت و درمان به دیگران
• همراه سازی محیط با کودک/ نوجوان دارای لکنت

 

کاهش محدودیت در فعالیت ها و مشارکت های اجتماعی:

اهدافی که به دنبال کاهش محدودیت فعالیت و مشارکت می باشند. شامل تضمین اینکه کودک/نوجوان می تواند در کلیه فعالیت های روزانه لازم برای کسب موفقیت در تلاش های تحصیلی و اجتماعی مشارکت کند.

• بهبود توانمندی های ارتباطی در موقعیت های مختلف
• بهبود کیفیت زندگی

 

اهدافی که در طرح درمانی یک کودک / نوجوان است. با توجه به نیازهای خاص او تغییر خواهد کرد. برای بعضی از کودکان / نوجوانان اهداف در هریک از بخش ICF نوشته خواهد شد. برای دیگران یا برای همان فرد در نقاط مختلف درمانی اهداف ممکن است تنها در یک یا دو بخش نوشته شود.

روی هم رفته این اهداف یک رویکرد درمانی جامع را فراهم می کنند. که هم با طرح آموزشی فردی IEP و هم با طرح تمرینی ASHE مطابقت دارد.

 

لینک های مرتبط با ” فاکتورهای زمینه ای فردی و محیطی لکنت زبان “:

ماهیت لکنت

مراقبت فردی در درمانگران

حساسیت زدایی در لکنت

با ما در ارتباط باشید از طریق :

Instagram

Telegram