مشکلات کودکان فلج مغزی

شناسایی مشکلاتی که کودکان مبتلا به فلج مغزی با آن مواجه هستند.

 

ضعف شدید قدرت بینایی

اگر کودکان فلج مغزی تا سه ماهگی نتواند حرکت نور را دنبال کند. و یا دست خود را برای گرفتن اشیا دراز کند او را برای ارزیابی نزد پزشک ببرید. ضعف شدید بینایی موجب کاهش رشد حرکتی و یادگیری کودک می شود. کودک را تشویق کنید از آن مقدار بینایی که دارد استفاده کند.

 

پیشنهادات آموزشی:

 

روحیه دادن به کودکان فلج مغزی

از آنجا که کودک نمی تواند شما را ببیند ممکن است از آمدن شما وحشت زده و هراسان شود. برای جلوگیری از این امر در ابتدا می توان با لمس کردن و صحبت کردن به او دلگرمی داد.

حرکت

اجازه دهید کودک حرکت را حس کند. او را در وضعیت مناسبی قرار دهید و همچنین برای افزایش اطمینان او را به طرفین نوسان داده ویا خم نمایید. این حرکت را ابتدا با حرکات آهسته انجام دهید.

کودک را تشویق کنید برای کشف محیط به اطراف غلط بزند. و هنگام نشستن تمامی اطراف را لمس کند.

کودک را در وضعیت نشسته هل دهید. و تشویق کنید تا خودش را نگه دارد. این مهارت در شرایطی که بینایی ضعیف باشد دیرتر حاصل می گردد.

استفاده از دستها

دستها و بازوهای کودک را هدایت کنید. او را تشویق کنید با لمس کردن صورت مادر و بدن خودش را شناسایی کند.اسباب بازی را به پشت دست او بزنید. منتظر شوید آن را پیدا کند و بگیرد.

راحت تر کردن دیدن اشیا

اشیا را به کودک نزدیک کنید. و یا کودک را به اشیا نزدیک کنید.

اسباب بازی بزرگتری را برای کودک انتخاب کنید.

اسباب بازیهای براق و درخشان برای کودک انتخاب کنید.

اطمینان حاصل کنید حرکت اسباب بازیها آهسته بوده و کودک می تواند حرکت آنها را دنبال کند.

مشکلات شنوایی کودکان فلج مغزی

به کودک برای درک بهتر گفتارتان کمک کنید.

برای آنکه توجه کودک را به خودتان معطوف کنید صورتش را لمس کنید.

طوری جلوی کودک قرار بگیرید که صورتتان در مقابل نور باشد.

بدون اینکه فریاد بزنید بلند و واضح صحبت کنید.

کودک را در وضعیتی قرار دهید تا برای شنیدن تمرکز داشته باشد.

 

کودکانی که دچار مشکل شدید هستند

 

تغییر شکل اندام ها در بسیاری از موارد در کودکانی بوجود می آید که عارضه تمامی بدن را مبتلا کرده است. این کودکان حرکات بسیار محدودی دارند. و همچنین آنها مشکلات دیگری در زمینه بینایی و یادگیری نیز دارا می باشند. الگوی شایع تغییر شکل که در این کودکان دیده می شود مطابق الگوی شکل زیر می باشد. این تغییر شکل با این ویژگیها تعریف می شود.

کودک سرش را تنها به یک طرف می چرخاند. اگر سر کودک به سمت راست بچرخد زانوهایش به سمت راست حرکت می کند. به دلیل چرخشی که در ناحیه لگن رخ می دهد یک زانو جلوتر از دیگری قرار می گیرد.

نشستن کودکان فلج مغزی

اگر تعادل کودک در نشستن بر روی صندلی ضعیف باشد. و کودک روی صندلی ثبات نداشته باشد از قالب نگه دارنده زانو که وضعیت لگن و زانوها را اصلاح می کند استفاده کنید. با استفاده از این وسیله کمکی ممکن است کنترل بیشتری بر سر و دستها داشته باشد.

برای ساختن قالب زانو لایه های مقوایی مقاوم را خوب به یکدیگر بچسبانید. و با پارچه یا فوم آن را پر کنید. تنها زمانی از این وضعیت دهی استفاده کنید که بتوانید وضعیت درست را بدون اعمال هرگونه فشار اضافی انجام دهید. به طوری که کودک احساس راحتی کند.

کودک برای نگهداری بدن و اسباب بازیهای خود نیازمند وسیله ای به شکل سینی است. ممکن است به نوارهایی نیز نیاز داشته باشد. در پشت صندلی برای عبور این نوارها سوراخ هایی ایجاد کنید.

خوابیده به پهلو

برای بعضی از کودکان وضعیت خوابیدن به پهلو راحت تر است. اگر کودکی نمی تواند به پهلو بماند او را با یک تخته پشتی برای خوابیدن به پهلو حمایت کنید. اگر پاهایش به شدت به هم فشار می آورند از یک بالشتک چوبی یا مقوایی برای جداکردن پاها از یکدیگر و پیشگیری از فشار وارد شدن به پای زیری استفاده کنید.

خانواده را تشویق کنید تا آنجا که ممکن است او را به هردو طرف بخوابانند. نه فقط آن سمتی که سرش می چرخد.

بهترین روش برای پیشگیری از دفورمیتی و یا به تاخیر انداختن پیشرفت آن قرار دادن کودک در وضعیتهای مختلف مناسب در طول است.

 

لینکهای مرتبط:

تحریک تکاملی کودک

مداخلات درمانی اختلال بینایی

اختلالات بینایی

با ما در ارتباط باشید در:

Instagram

Telegram

رابطه خواهر و برادر با کودک معلول

 

مقدمه

 

به تدریج متوجه این مساله شدم که به شدت مجذوب برادرم شده ام. چرا صحبت نمی کرد؟. او که کلمات را نمی شناخت چطور فکر می کرد؟. به عنوان یک خواهر می دانستم بدون احساس رنج جدی و با عواطف طبیعی شیفته او شوم. می توانستم او را برای خرید بیرون ببرم. بدون اینکه خجالتی بکشم یا رنجی را تحمل کنم.

او همه این کارها را بسیار دوست داشت. اگر تصادفا شی را به زمین می انداخت خواهرم خیلی عصبانی و پریشان می شد. درحالی که برادرم نزدیک بود گریه کند. با رفتن به کنار دریا واکنشهای مردم مشخص می شد.

من ترس، دلرحمی و طردکردن آنها را می فهمیدم. عده ای هم اصلا متوجه یک مساله غیر عادی نمی شدند. زیرا برادرم از نظر فیزیکی بسیار زیبا بود. اما وقتی که دستها یا پاهایشانرا تکان می داد مردم متوجه می شدند. خودم را کسی می دانستم که شانس مخصوصی داشتم. من غیرمستقیم از برادرم بسیار چیزها آموختم. و حالا از بودن با مردی مثل او لذت می برم. هیچ کس مثل برادرم برایم عزیز نیست.

 

اعضای خانواده از جمله خواهران و برادران به طرق مختلفی نسبت به عضو ناتوان واکنش نشان می دهند. مطالب مطالعات اخیر رسانه های عمومی در مورد والدین کودکان استثنایی نمونه هایی از واکنش خواهرها و برادرها را نشان می دهد.مثل “من نمی توانم برای همیشه مراقب او باشم” در خواهرها و برادرها، برنامه ریزی و بچه ناتوان در سال 1987 ویا “وقتی که بزرگ بشوم دیگر به اینجا بر نمی گردم” در جوانان و خانواده چاپ 1988.

واکنشهایی که اعضای خانواده نسبت به خواهر یا برادر معلول نشان می دهند بستگی به متغییرهای گوناگون دارد.

فاربر در 1962 چندین عامل را که انتظار می رود روی انطباق اعضای خانواده یا خواهر و برادر کودک معلول ذهنی اثر داشته باشد مشخص کرد.عوامل شامل کیفیت روابط شخصی والدین، جنسیت کودک، طبقه اجتماعی خانواده و روابط متقابل اعضا می باشد.

گروسمن در 1972 این نکته را اذعان داشت. که خانواده هایی که دارای توان مالی کافی هستند می توانند کودکان عادی خود را از مشکلات مربوط به مواظبت و نگه داری خواهر یا برادر معلول ذهنی خویش دور نگه دارند. و بلعکش خانواده هایی که از نظر مالی در سطح پایین قرار دارند غالبا مراقبت از کودک معلول ذهنی را برعهده دختر جوان خانواده می گذارند.

هنگامی که خواهران یا برادران می فهمند که دارای یک خواهر یا برادر معلول هستند اغلب دچار نگرانی های مختلفی می شوند. سوالاتی مثل چرا این اتفاق افتاد؟. آیا بیماری برادرم واگیردار است؟. آیا من این بیماری را از او می گیرم؟. حالا به دوستانم چه بگویم؟. آیا باید تا آخر عمر از او نگهداری کنم؟.

خواهران و برادران نیز مانند والدین می خواهند راجع به وضعیت خواهر یا برادر معلول خود بیشتر آگاهی پیدا کنند.

آنها می خواهند بدانند که چه واکنشی باید نشان دهند. این اتفاق چه تغییری در زندگی آنها ایجاد خواهد کرد. اگر به طور مناسبی با این نگرانی ها برخورد شود امکان برقراری رابطه ای مثبت بین خواهران و برادران با کودک معلول بیشتر خواهد بود.

لامب در 1980 بسیاری از کتابهای درمانی مربوط به “روش کمک به خواهر یا برادر معلول و پذیرش او” مطالعه کرد. در این مطالب ذکر شده بود که امکان دارد آنها نیز درگیر مشکلات کودک معلول شوند.

ساده نگاری است. اگر ما در بحث خود راجع به این موضوع القا کنیم که تمام مشکلات خواهران و برادران با یک برنامه منظم آموزش و مشاوره می تواند حل شود. حتی در صورت مشاوره کامل و کمک مناسب داشتن یک فرد معلول در خانواده می تواند رقابت انگیز و برای والدین، خواهران و برادران دردناک باشد.

بسیاری از خواهران و برادران حتی در صورت دریافت این کمکها ممکن است از خواهر ویا برادر معلول خود گریزان باشد. رفتار والدین عامل مهمی است که روی اخلاق و رفتار بچه ها نسبت به کودک معلول تاثیر دارد. زیرا بچه ها سعی می کنند آینه ای باشند. از رفتار و ارزشهای والدینشان.

اگر والدین در نقطه نظرهای خود راجع به بچه معلول خوشبین و حقیقت گرا باشند. از فرزندانشان هم می توان انتظار داشت که همین رفتار را دنبال کنند. اگر آنها با مهربانی برای کمک به خواهر یا برادر معلول راهنمایی شوند می توانند نقش مهمی در پرورش بعد عقلانی، اجتماعی و رشد موثر کودک معلول ایفا کنند.

در نتایج تحقیق آقایان عباس داورمنش و ناصر شریعتی هم از این ارتباط به عنوان یک عامل مهم بحث شده است. هرچه ارتباطات عاطفی بین اعضای خانواده بهتر باشد میزان علاقه مندی فرزندان نسبت به کودک عقب مانده بیشتر خواهد بود.

تاثیر استثنایی بودن روی خانواده

واکنشهای والدین به تولد کودک معلول

بحران خانواده

با ما همراه باشید در:

Instagram

Telegram

تاثیر کودک معلول بر روابط زن و شوهری

تاثیر کودک معلول بر روابط زن و شوهر

 

مقدمه

 

ما تازه زندگی خوب و راحتی پیدا کرده بودیم که این اتفاق افتاد. 2 سال بود که به خانه جدید آمده بودیم. شغل من با عرضه و تقاضای بسیار مناسب و کامل بود. مینا دخترمان کلاس پنجم تحصیل می کرد. و درسش هم خوب بود. زندگی خانوادگی و ازدواج ما از همه نظر خوب بود. مهری حامله شد. و ما برای داشتن آخرین بچه خود بسیار خوشحال بودیم. مهری و من امیدوار بودیم که این بچه پسر باشد. بالاخره پسر ما آرمان متولد شد. اما در جریان تولد مغزش اسیب دیده بود. از آن به بعد ازدواج و احساسات زندگی خانوادگی ما از خوشبینی به بدبینی، شک و تردید مداوم تبدیل شد.

همسر من مدت زیادی را صرف خواندن کتابهایی درباره آسیب دیدگی مغزی، نگه داشتن وقتهایی را که از دکتر می گرفت. و مواظبت از نوزاد می کرد. من و مینا مجبور می شدیم به فعالیتهای دیگر بپردازیم. اما اغلب از ارتباط با همسرم اجتناب می کردیم. چون او پرتوقع شده بود. برای من خیلی مشکل بود که با او گفتگو کنم. دیگر آن مهر و محبت بی پایان را که زمانی نسبت به هم داشتیم از دست داده بودیم.

 

بر اساس گفته های فدرستون در 1980 یک بچه معلول ساختار یک ازدواج را به چهار طریق مورد صدمه قرار می دهد.

• احساسات شدیدی در هردو والد بر می انگیزد.
• به صورت نشانه ای از دلسردی و شکست عمل می کند.
• سازماندهی خانواده را عوض می کند.
• زمینه خوبی برای مشکلات ایجاد می نماید.

بچه ای که معلول است ممکن است به توجه فوری مادر در غذا دادن، معالجه و مواظبت معمولی احتیاج داشته باشد. تمام توجه مادر به طرف کودک معلول است. تعادل بین مادر بودن و همسر بودن از بین می رود. مادر چنان در مواظبت از کودک معلول محو شده. که کیفیت و چگونگی دیگر روابط را ممکن است از دست بدهد.

نظارتی که نشان دهنده بعضی از این احساسات است می تواند به صورت بیانات زیر ساده شود.

• مهری وقت زیادی را صرف آرمان می کند. و انرژی کمی برای من می گذارد. مثل این است که با نگه داری بچه تحلیل رفته است.
• شما از من خواهش می کنی که به آرمان توجه داشته باشم اما شما وقت خیلی کمی را با من می گذرانی.
• چه موقع من می توانم دوباره قسمتی از زندگی تو باشم.
• در من احساس تنفر نسبت به آرمان به وجود می آید.
• چه تمایلی برای آمدن به خانه می تواند وجود داشته باشد زمانی که تمام وقت، تو منتظر او هستی.

هرکسی می تواند از طریق این اظهارنظرها احساس یک شوهر را نسبت به جذب شدن همسرش در بچه معلول را درک کند. امکان هم دارد که شوهران در زندگی فرزندان خود بیش از حد وارد شوند.و موجب به وجود آمدن همین احساسات در همسر خود شوند.

زوجها انواع دیگری از احساسات را نیز نشان میدهند.

ترس، عصبانیت، احساس گناهکار بودن، تنفر و دیگر احساساتی که اغلب در ظرفیت برقراری ارتباط بین زن و شوهر و پیدا کردن راه حلهای عاقلانه مداخله دارند.

این احساسات اثر بسیار نامطلوبی روی روشهای برقراری ارتباط بین همسران دارد. تمام این هیجانها و شرایط با وجود یک بچه معلول در خانه سخت تر می شود.

بعضی از والدین در مورد اجرای برنامه های مواظبت و استراحت با یکدیگر به توافق می رسند.

چنین برنامه ای به والدین اجازه می دهد که از مشکلات بزرگ شدن کودک در امان بمانند. و مهمتر اینکه چنین برنامه هایی موقعیتی برای استراحت و تازه کردن روابط فراهم می کند.

عوامل دیگری که امکان دارد بر زندگی زناشویی فشار وارد آورد عبارتند از:

• فشارمالی سنگینی که خانواده برای درمان متحمل می شود.
• مراجعات مکرر برای درمان و خدمات توانبخشی.
• کاسته شدن اوقات مربوط به فعالیتهای مشترک.
• کاهش وقت خواب.
• جدایی اجتماعی از فامیل و دوستان مخصوصا در سالهای اولیه زندگی بچه معلول.

مواردی که در بالا مشخص شدند عوامل فشارزای دیگری هستند که زوجین در رابطه با بزرگ کردن بچه معلول تجربه می کنند.

تحقیقات مربوط به فشارها و ناپایداری ازدواج ها محدود است.

مک اندرو در سال 1976، 116 خانواده ای را که دارای بچه های معلول فیزیکی بودند مطالعه کرد. او مشاهده نمودکه اکثر مادران روابط خوبی را با شوهران خود گزارش کرده اند. در بقیه خانواده ها فقط 17 همسر اعتقاد داشتند که با تولد بچه معلول شرایط ازدواج آنها بدتر شده است.

به هر حال آمار جدیدتر نشان می دهد که طلاق در خانواده های با بچه معلول سه برابر شده است.

فاول در 1986 سطح دوم ازدواج را در زوجینی که معلول در خانه نگه داری می کردند با خانواده هایی که ترجیح داده بودند کودک را برای مواظبت به مراکز ببرند ارزیابی کرد. متوجه شد که تفاوت چندانی بین این دو گروه وجود ندارد. البته باید گفت مراکز روزانه بخشی از مراقبتهای کودکانی را که در خانه بودند برعهده داشتند. این کمکها احتمالا فشار روی والدین و دیگر افراد خانواده را که در مواظبت بچه معلول ذهنی نقش داشتند کاهش می داد.

 

اختلال ویژه یادگیری SLD

واکنشهای والدین به تولد کودک معلول

اثرات کودک استثنایی در خانواده

بحران خانواده

اختلال یادگیری

کارگاه های فرزندپروری در گرگان

با ما همراه باشید در:

Instagram

Telegram