درمان لکنت

عوامل موفقیت آمیز در درمان لکنت زبان

 درمان موفقیت آمیز لکنت به عواملی بستگی دارد عبارتند از :

اصل نسبی بودن درمان :

والدین باید بدانند درمان به سن ، جنسیت ، شرایط فیزیکی بیمار ، شروع ناروانی ، ماهیت لکنت ،شدت مشکل و نگرش فرد و اطرافیانش نسبت به لکنت ، وضعیت فرد در خانواده و بافت خانواده بستگی دارد . ۲

. اصل همه جانبه بودن درمان :

در درمان لکنت باید به تمام جنبه های شخصیتی ، روانی و گفتاری فرد توجه کرد .

اصل دیررس بودن درمان لکنت :

می دانید که شکل دهی رفتار جدید یا تغییر رفتار نیاز به زمان دارد . پس برای درمان لکنت ، درمان مستمر و طولانی را در نظر بگیرید. و در طول برنامه ی درمانی از ادامه ی آن خسته نشوید و از آن سر باز نزنید .

اصل متنوع بودن راه بردهای درمانی و تکرار و استمرار درمان :

درمانگر باید متناسب با نوع لکنتی که کودک دارد ، برنامه ی درمانی خاصی را طرح ریزی کند . چنانچه این برنامه برای یک کودک جواب نداد .با تغییر آن می تواند به درمان مناسب دست یابد. لذا خانواده ها نباید از این موضوع نگران یا ناراحت شوند .

اصل پذیرش لکنت توسط خود لکنتی :

شاید یکی از مهم ترین اصول در موفقیت درمان ، اصل پذیرش مشکل باشـد . چنانچه کودک ( البته منظور کودکی که دارای لکنت همراه با آگاهی است ) نپذیرد اشکال و اختلالی دارد . چگونه می توان توقع داشت که به دنبال راه حل باشد .یا به برنامهی درمانی اهمیت بدهد ؟

اصل مشارکت :

چون بروز لکنت حاصل تأثیر عوامل ، شرایط و رفتارهای مختلف موجود در محیط زندگی کودک است.بنابراین برای درمان لکنت ، به ویژه لکنت دوران کودکی یکی از اصول مهم ، مشارکت و همکاری اطرافیان کودک است .

درمان لکنت زبان:

بسیاری از لکنتها ، به مرور زمان با رشد کلامی کودک حل می شوند. و به ندرت تا بزرگسالی ادامه می یابند . بنابراین ، بهترین زمان برای درمان لکنت زبان ، بلافاصله بعد از مشاهده ى لکنت ( یا شبه لکنت ) در کودک است ( خواه کودک دو ساله باشد. یا شش ساله ) . درمان تا قبل از دوران بلوغ بسیار قاطع و استوار خواهد بود. به طوری که در آینده هیچ تصویری از گذشته و خاطرات دردناک در ذهن شخص باقی نمی ماند.

باید دانست که لکنت زبان ، تأثیر چندانی بر سرنوشت فرزند ندارد برخی از شخصیت های جهانی چون چرچیل ، نیوتون ، جرج دوم و داروین ، دچار لکنت بوده اند .البته این بدان معنا نیست که برای کاهش آن نکوشید . با توجه به این که لکنت زبان ، تمسخر هم سالان را در پی دارد و ممکن است اعتمـاد به نفس کودک را از او بگیرد. باید در راه کاستـن از آن بکوشیـد .

کودکانی که لازم است مورد توجه واقع شوند ، آنهایی هستند .که به طور کلی از آموختن تکلم امتناع می ورزند یا آنان که از لحاظ روانی دچار لالی عاطفی شده اند. و این حالت ممکن است چندماه یا چند سال به طول انجامد .

در زمینه ی درمان این بیماری تحقیقات بسیاری انجام گرفته است و در درمان این اختلال آسیب شناس گفتار و زبان ، روان پزشک و روان شناس نقش دارند .و برای این فرآیند روش ها و رویکردهای بسیاری موجود است .که هیچ یک بر پایه ی نظریه ای که مورد موافقت همگان باشد استوار نیست. و هر یک دارای نقاط قوت و ضعفی است .

افراد اغلب ، زمانی در صدد درمان لکنت زبان خود بر می آیند که دیگران لکنت آنان توجه می کنند . هر یک از اختلالات عادتی مانند لکنت زبان ، با شیوه های تغییر رفتار که از آنها به شیوه های معکوس کردن عادت یاد می شود . به طور موفقیت آمیزی درمان شده است .

تقریباً 50 ٪ مبتلایان به لکنت زبان به طور طبیعی یا بدون درمان خوب می شوند . هدف درمان ، کاهش اضطراب پدر و مادر است . وقتی که مشکل ملایم و یا پیش رس است باید آنها را توانا کرد .که به کودک کمک کنند . در موارد شدیدتر ، کمک گفتار درمانگر مورد نیاز است . آرام بخش ها نیز در مواقع خیلی شدید و مقاوم توصیه شده اند .

نخستین اصل در درمان لکنت ، بی توجه بودن والدین به نوع گفتار کودک است . آنان باید از وادار کردن طفل به حرف زدن واضح و شمرده و یاری کردن او در هنگام صحبت کردن و ادای کلمات به جای او جدا پرهیز کنند . بدین ترتیب فشار و ناامنی تا حد ممکن کاهش می یابد . آنگاه می توان به وسیله ی گفتار درمانی ، در رفع لکنت او تلاش نمود .

و هم چنین هنگامی که بیمار به درمان مقاومت نشان می دهد ، باید تصمیم بگیریم چگونه واکنش نشان دهیم یا تبادل نظر کنیم .

خانواده ، روابط میان اعضای آن و شرایط اقتصادی – اجتماعی حاکم بر آن ، بخش مهمی از ارزیابی و دخالت ، جهت ایجاد تغییرات مناسب را تشکیل می دهد . درمانگران باید علاوه بر ارزیابی دقیق خود کودک به خانواده او نیز توجه ویژه نموده .و در برنامه ی درمانی خود حتما برای خانواده نیز برنامه ی خاص درمانی داشته باشند . زیرا ملاحظه شده در بسیاری از موارد اصلاح محیط خانواده و کنترل رفتارهای والدین ، مشکل کودک را به طور خودبه خودی حل کرده. و با حداقل در برنامه ی درمانی منجر به بهبودی بیمار شده است .

رفتار های وابسته ی افراد لکنتی

5اصل مهم گفتار درمانی در درمان کودکان اوتیسم

رویکردهای درمانی آفازی

با ما در ارتباط باشید :

Instagram

Telegram

اختلال رفتاری

اختلالات رفتاری

مقدمه

آرش کودکی است که در کلاس چهارم درس می خواند. رفتارهایش در کلاس هم یادگیری خودش را مختل کرده است و هم دانش آموزان دیگر را دچار مشکل کرده است. همین باعث شده است از نظر درسی هم ضعیف باشد. او در انجام کارهای کلاسی و انجام تکالیف خود نامنظم و به سختی انها را انجام می دهد. از نظر اخلاقی بسیار نامودب بوده و نمی تواند با همکلاسیهایش ارتباط برقرار کند. معلمین و حتی والدین او از رفتارهایش خسته شده اند. معلمین او خواسته اند که او به متخصصین اصلاح اختلالات رفتار معرفی گردد.

تعریف

اختلال رفتاری در کودکان و جوانان به گونه های مختلفی تعریف شده است. تعریفی که اخیرا در کنار قوانین و دستورات اجرایی قانون عمومی 142-94 آمده به صورت زیر می باشد.

• اختلال عاطفی سخت:

فرد به مدت طولانی دارای یک یا چند نوع از ویژگی های زیر است و با درجه مشخصی روی عملکرد تحصیلی او اثر می گذارد.

الف- عدم توانایی برای یادگیری که نمی توان آن را از طریق عوامل فکری، حسی یا بهداشتی توضیح داد.
ب- عدم توانایی برقراری روابط ثابت با دوستان و معلمان.
ج- انواع رفتارها یا احساسات نامناسب در موقعیت های طبیعی.
د- حالت نفوذ کلی غم و افسردگی.
ی- ترس و عدم واکنش در برابر مشکلات شخصی یا مدرسه.

• این اصطلاح شامل کودکان اسکیزوفرنیک یا اوتیسم هم می شود. اما کودکانی را که از نظر اجتماعی غیر متعادل هستند، در بر نمی گیرد. مگر اینکه مشخص شود شدیدا آشفته و مضطرب هستند.

طبقه بندی:

بعضی از متخصصان اختلالات رفتاری را در بچه ها و جوانان به چهار گروه تقسیم کرده اند:

• اختلالات سلوک:

شامل رفتارهایی مانند خشونت در نوع لفظی و فیزیکی، منفی گرایی، عدم مسئولیت پذیری، ایجاد ناراحتی برای دیگران، مقاومت و مبارزه با اشخاص مسئول به گونه ای که مغایر با رفتارهایی باشد که در مدرسه و دیگر موقعیت های اجتماعی از آنها انتظار می رود.

• اضطراب- انزواطلبی:

با رفتارهای قبلی کاملا تباین دارد و شامل رفتارهایی مانند دلواپسی زیاد، گوشه گیری از اجتماع، خجالت، حساسیت، انزواطلبی و دیگر رفتارهایی می شود که نشانگر دوری از محیط است تا رفتار خصمانه با آن.

• عدم رشد:

شامل ویژگی هایی مانند ذهن مشغولی یا گیجی، توجه کم، عدم تمرکز، خیالبافی، تنبلی و دیگر رفتارهایی که با انتظارات رشدی هم ردیف نیستند.

• خشونت اجتماعی:

معمولا شامل فعالیتهای خشونت آمیز گروهی ، دزدیهای گروهی، همکاری و شرکت در دیگر رفتارهای خطاکارانه.

تقسیم بندی دیگری از اختلالات رفتاری کودکان و جوانان وجود دارد که به وسیله DSM-III تنظیم شده و اختلالات مختلفی در آن ذکر شده است.
یک سیستم گروهبندی دیگر بر اساس شدت اختلالات صورت گرفته است. این گروه بندی، اختلالات رفتاری را به عمیق ، خفیف، متوسط تقسیم کرده است. مثلا کناره گیری خفیف شخص نسبت به اطراف خود بی توجه، خجالتی، گیج و کاملا رشد نکرده است. و در اختلالات عمیق با واقعیت اصلا تماس نداشته و دنیای دیگری برای خود می سازد. که در اتیستیک، اسکیزوفرنیک و سایکوتیک اینگونه است.

ویژگی ها

از نظر هوشی:

در بعضی مطالعات بهره هوشی این افراد حتی از حد معمول بالاتر ذکر شده و در برخی تحقیقات بهره هوشی این کودکان به صورت دیگر نشان داده شده است.

بوور در 1982 IQ این بچه ها را با بچه های عادی مقایسه کرد و متوجه شد که میانگین بهره هوشی برای این کودکان 92 و برای بچه های عادی 103 می باشد.
مدارک ما را به این نتیجه می رساند که بهره هوشی این بچه ها نسبت به بهره هوشی دوستان عادی آنها پایین تر یا در حد میانگین می باشد.

از نظر تطبیق یا سازگاری:

این اشخاص در سازگاری با محیط خانه، مدرسه و جامعه دارای مشکلات مختلفی هستند. ارتباط برقرار کردن، روابط اجتماعی، احساس مسئولیت نسبت به اشخاصی مثل دوستان، والدین، معلمان و دیگران، دنبال کردن دستورالعمل ها، کامل کردن تکالیف و توجه به بعضی از رفتارهایی که در رابطه با مدرسه است، در این بچه ها به طور طبیعی وجود ندارد.
از نظر اجتماعی در معرفی خود، شروع و پایان صحبت، همکاری و شرکت در بازیهای مناسب سن خود و معذرت خواهی مشکل دارند. آنها در موقعیتهایی که درگیر احساسات شدید می شوند. مثل زمانی که احساس عجز کنند، قادر به انجام عمل مناسب نیستند.
در گروهبندی اختلالات رفتاری این بچه ها از نظر تطبیق یا سازگاری مشکل دارند و این امر مانع موفقیت آنها در خانواده، مدرسه، و اجتماع می شود.
بعضی از این بچه ها رفتارهایی مانند تحرک زیاد، اغتشاش و گیجی ، عدم تفکر صحیح و اعمال لحظه ای دارند که در دوستی و پیشرفت آنها در مدرسه اثر منفی می گذارد و باعث ناسازگاری و رفتارهای نادرست با دیگران می شود.

ویژگی های شناختی کودکان اتیستیک

فراگیرسازی

پاراگرافیا (نابجانویسی)

با ما در ارتباط باشید.

Instagram

Telegram

اختلال روانی عاطفی ـ هیجانی_رفتاری،آشفتگی عاطفی چیست؟

اختلال پردازش حسی

اختلال سلوک چیست؟

تشخیص افتراقی اتیسم- Autism Differential Diagnosis

گفتاردرمانی خوب در گرگان ـحنیف امانیان ۰۹۳۵۸۴۷۱۸۴۴

چگونگی تأثیر تحریک الکتریکی بر روی زبان و گفتار:

---

نتایج بررسی های پنفلید نشان می دهد که تحریک مناطق معین مغزی بر روی زبان تأثیر دارد.

این اثر در سه زمینه آواگری ،بازداری گفتارو مشکلات شبه ناگویی آشکار می شود.

تحریک الکتریکی کرتکس حرکتی ناحیه دهان و لب سبب بازداری گفتارمی شود.همچنین تحریک الکتریکی کرتکس حرکتی گاهی سبب فریاد فرد و آواگری متناوب می گردد.

پنفیلد نشان داد که در نیمکره چپ سه منطقه دیگر زبان و گفتار را تحت تأثیر قرار می دهند:

یکی از این مناطق متناظر منطقه بروکاست که تحریک شدید آن باعث می شود فرد صحبت کند و به یک باره صحبت وی قطع می شود و چنانچه تحریک ضعیف باشد موجب کندی گفتار می شود.

برخی بیماران به هنگام تحریک نمی توانستند اشیاء را بشناسند که بیش از تحریک به خوبی می شناختند .احتمالا انها لغت غلط را جایگزین لغت صحیح می کنند و غالبا دچار ناگویی نامی می شوند.

در برخی بیماران دیگر موجب جابه جایی لغت و بازداری گفتار می شد،وقتی که تحریک در دو منطقه دیگر مانند منطقه پشتی آهیانه نزدیک شیار سیلویوس و لب گیجگاهی صورت می گرفت.

دو منطقه مذکور در نزدیک راه کمانی و منطقه ورنیکه قرار دا رند.

نتایج بررسیهای اوجمن نشان می دهد که تحریک مناطق قشری در مناطق مختلف سبب صدمه نامیدن ،خواندن یاتکرار حرکات چهره می شودواین نتایج به این دلیل شگفت انگیز است که تحریک مناطق نزدیک آثار متفاوتی به بار می اورد،در حالی که تحریک مناطق دور از یکدیگر گاهی اثرات مشاهبهی را به وجود می اورد.

این بدان معناست که مناطق زبان در مغز پیچیده تر از آن است که الگوی ورنیکه گشویند نشان می دهد.

بنابرین مناطق دیگر مؤثر تنها بروکا و ورنیکه نیستند ،بلکه مناطق دیگر مغزی مانند تالاموس و اجسام مخطط نقش نقش مهمی دارند

 

گفتاردرمانی در گرگان

گفتاردرمانی در گرگان حنیف امانیان

گفتاردرمانی در گرگان (دکتر حنیف امانیان)